Łazienka na nowo

Do odnowienia łazienki należy się dobrze przygotować. Konieczne jest określenie zakresu prac remontowych. To umożliwi nam zaplanowanie wydatków czy wybór fachowców z odpowiednim wyprzedzeniem. Na remont najczęściej decydujemy się, gdy łazienka nie spełnia naszych oczekiwań funkcjonalnych lub gdy sprzęty łazienkowe przeciekają, a ściany i posadzka są zniszczone. Jeśli decydujemy się tylko na wymianę któregoś ze sprzętów lub np. na odmalowanie ścian czy renowację fug, prace nie muszą być kosztowne i uciążliwe. Niektóre sprzęty wystarczy odnowić – możliwe jest usunięcie odprysków na wannie czy pomalowanie mało atrakcyjnych płytek ceramicznych. Remont wykonujemy też, gdy łazienka jest zbyt mała i chcemy ją powiększyć np. kosztem sąsiadującego z nią niewykorzystanego odpowiednio pomieszczenia. Wówczas do zrobienia mamy znacznie więcej – czeka nas wtedy pełen zakres prac, poczynając od usunięcia starych sprzętów oraz płytek aż po wyburzenie ścian i adaptację zyskanej w ten sposób przestrzeni. Przyczyną odnowienia łazienki może być również generalny remont domu. Wówczas rozważmy zaplanowanie kolejnej – wbrew pozorom druga łazienka jest przydatna nawet niewielkiej rodzinie. Pamiętajmy również, że generalny remont tego pomieszczenia trwa długo. Niezbędne są przerwy technologiczne, np. podczas schnięcia zapraw, dlatego też na prace trzeba przeznaczyć co najmniej dwa tygodnie. 

Sprawdź, na co cię stać

Zanim określimy jaki ma być zakres przeprowadzonego remontu, warto poświęcić czas na oszacowanie budżetu. Kwota, jaką dysponujemy, pozwoli nam skonfrontować marzenia z rzeczywistością. Analiza koniecznych prac ułatwi nam także sprecyzowanie ich zakresu. Może się okazać, że np. roboty wyburzeniowe wykonamy samodzielnie lub z pomocą rodziny. Opracowując budżet, policzmy nie tylko koszt okładzin ściennych i podłogowych oraz sprzętów. Jest wiele innych wydatków związanych choćby z przygotowaniem podłoża, ułożeniem izolacji przeciwwilgociowych czy też zakupem opraw oświetleniowych i osprzętu elektrycznego. Jeśli chcemy powierzyć fachowcom cały zakres prac, musimy liczyć się z zapłatą za przygotowanie łazienki do wykończenia, np. demontaż sprzętów, zbicie starych płytek, wywóz gruzu, wyrównanie ścian i podłogi czy też ułożenie hydroizolacji. Duży wydatek to glazurnik. To, ile zapłacimy za ułożenie płytek, zależy od ich wielkości, montaż mozaiki i płytek wielkoformatowych jest droższy. Dodatkowo płacimy za szlifowanie płytek pod kątem 45o, co stosuje się np. przy okładaniu półek, tańsze jest wykańczanie styku dwóch płaszczyzn listwami.

Zadbaj o to, co ukryte

Podczas remontu szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na prace przygotowujące łazienkę do jej wykończenia. Ich efekt w większości będzie zakryty, ale mają one niebagatelny wpływ na to, jak długo będziemy korzystać z pomieszczenia bez usterek. Do koniecznych czynności należy odpowiednie przygotowanie podłoża. Musi być równe, mocne, nośne, suche oraz wolne od rys – inaczej nowe płytki będą pękać lub odpadać. Często po skuciu starych okazuje się, że ściany i podłogi są krzywe. Należy je wtedy wyrównać – np. szpachlami cementowymi. Wszelkiego rodzaju powłoki malarskie oraz inne warstwy, które mogłyby wpłynąć na pogorszenie przyczepności trzeba usunąć. Podłoże należy odkurzyć i oczyścić z luźnych elementów. Tak przygotowane musimy dokładnie zagruntować. Jest to szczególnie ważne w przypadku powierzchni słabych i o silnej lub zróżnicowanej chłonności. Dzięki zastosowaniu odpowiednich preparatów wydłużamy czas możliwej obróbki nakładanych zapraw klejących oraz wzmacniamy podłoże na głębokość kilku-kilkunastu milimetrów. Dobierając preparat, weźmy pod uwagę również metodę kładzenia nowej okładziny. Jeśli pozostawiliśmy stare płytki ceramiczne, powinniśmy nanieść na ich powierzchnię środek gruntujący do podłoży niechłonnych. 

Pamiętaj o hydroizolacjach

Łazienka należy do pomieszczeń, w którym nie unikniemy wilgoci, dlatego bardzo ważne jest jej skuteczne uszczelnienie. Połączenia ścienne i ścian z podłogą zabezpieczamy narożnikami oraz taśmami uszczelniającymi. Na przepustach rurowych i wokół odpływów montujemy uszczelki oraz wykonujemy izolację przeciwwilgociową i przeciwwodną na powierzchni pod nową okładziną. Ze względu na wilgoć także zastosowanie samej zaprawy klejącej jest niewystarczające, dlatego należy uszczelnić wszystkie powierzchnie podłogowe, a już na pewno strefy mokre (kabinę prysznicową, podłogę pod wanną czy brodzikiem, ścianę pod umywalką). Uszczelnienie należy wyprowadzić na ściany na wysokość minimum 15 cm. W okolicy kabiny czy wokół wanny powinno być one nałożone wyżej, co najmniej 20 cm ponad poziom, do którego może dotrzeć woda. Do wykonania hydroizolacji używamy szlamów uszczelniających (zapraw polimerowo- cementowych) popularnie nazywanych foliami w płynie. Folia w płynie jest gotowa do użycia, ma konsystencję gęstej śmietany, po wyschnięciu tworzy izolacyjną powłokę o bardzo dużej elastyczności. Preparat najłatwiej jest nakładać pędzlem lub wałkiem. Przy malowaniu stosujemy zasadę nanoszenia powłoki „na krzyż”, czyli pierwszą warstwę np. pionowo, drugą poziomo. Kolejne można nakładać w zależności od wymaganej grubości powłoki. Dobrym rozwiązaniem są szlamy uszczelniające, szczególnie te dwuskładnikowe i bazujące na połączeniu dwóch spoiw – hydraulicznego cementu i płynnej dyspersji – są bardziej trwałe i elastyczne. Skutecznie chronią łazienkę i podłoże oraz pomieszczenia sąsiadów przed zawilgoceniem, a także zagrożeniami powstałymi w razie ewentualnego zalania. Dodatkowo szlamy są łatwe i ekonomiczne w użyciu – nanosi się je pacą lub wałkiem malarskim w minimum dwóch warstwach. Lepiej jest zrobić więcej warstw mniejszej grubości, niż mniej warstw grubszych. Zastosowanie szlamów dwuskładnikowych jest droższym sposobem uszczelniania niż użycie folii w płynie, jednak uzyskujemy lepsze parametry użytkowe. 

Wybierz praktyczne płytki

Ściany i podłoga łazienki powinny być wykończone materiałami nie chłonącymi wilgoci, łatwymi w utrzymaniu czystości, w przypadku podłogi istotna jest również ich antypoślizgowość. Wszystkie te warunki spełniają płytki ceramiczne, nie dziwi więc, że należą one do najczęściej wybieranych okładzin wykorzystywanych zarówno na ściany, jak i podłogi. Największym uznaniem cieszy się gres. W łazience warto zastosować szkliwiony zaliczany do porcelanowego oraz polerowany i półpolerowany. Powierzchnia płytek gresowych może być gładka lub strukturalna, z połyskiem albo matowa. To materiał bardzo mocno sprasowany, co sprawia, że ma nasiąkliwość poniżej 3%, dzięki czemu sprosta wilgoci. Gres szkliwiony charakteryzuje się dużą twardością, odpornością na zabrudzenia i ścieranie, poza tym jest najbardziej atrakcyjny wzorniczo ze wszystkich rodzajów gresu. Płytki są zdobione różnego rodzaju szkliwami, masami, elementami zdobiącymi. Dzięki wydrukowi cyfrowemu płytki potrafią odtwarzać elementy kamienne lub drewniane. Są dostępne zarówno w postaci mozaiki umieszczanej na plastrach, jak i w większych formatach. Jeśli dojdzie do obtłuczenia, zostanie odsłonięty czerep płytki wykonany z materiału różniącego się kolorem i strukturą od warstwy szkliwionej. Na ściany najczęściej wybiera się gres cieńszy, grubości od 6 do 7,5 mm. Płytki na podłogę są często grubsze – mają nawet do 3 cm grubości. Wybierając je, zwróćmy uwagę na klasę ścieralności (do V klasy) – im wyższa, tym są bardziej odporne na ścieranie. Równie ważna jest ich antypoślizgowość – najlepsze mają klasę R13. Gres polerowany należy do najbardziej efektownych. Jego warstwa wierzchnia jest spolerowana po wypaleniu, co sprawia, że płytki zyskują połysk porównywalny z blaskiem kamienia polerowanego. Dlatego też jest bardzo chętnie wykorzystywany w reprezentacyjnych łazienkach. Najlepiej użyć go na ściany. Na podłogę wybierzmy gres półpolerowany, który wytwarza się z gresów szkliwionych oraz nieszkliwionych. Spolerowaniu poddaje się płytki o strukturze wklęsło-wypukłej. Gdy elementy wypukłe zostaną zeszlifowane, proces zostaje zakończony. Dzięki temu połysk zyskują tylko one. Płytki półpolerowane do złudzenia przypominają gres polerowany, są jednak od niego tańsze oraz mniej śliskie. Niezależnie od rodzaju gresu, kupując płytki podstawowe, warto dobrać do nich cokoły oraz ozdobne listwy, które ułatwią wykończenie ścian i podłóg. 

Zdecyduj się na funkcjonalne sprzęty

Remont łazienki to okazja, by stała się ona bardziej funkcjonalna i ergonomiczna, na co niebagatelny wpływ ma dobór odpowiednich urządzeń sanitarnych. Zarówno wielkość, jak i kształt oraz nowoczesne sposoby montażu pozwalają wybrać sprzęty pasujące do wymiarów łazienki oraz zaspokajające nasze potrzeby. Odpowiednie znajdziemy niezależnie od tego, czy pomieszczenie po remoncie będzie służyć całej rodzinie, gościom, czy też może będzie miało charakter gospodarczy. Przygotowując się do zakupu nowych sprzętów, należy określić materiał, z którego zostały wykonane, ich wymiary, kształt oraz kwotę, jaką na nie przeznaczamy. By uniknąć przeróbek kanalizacji, najmniej problemów przysporzy wymiana na produkty o tych samych wymiarach i otworze odpływowym co stare. Kupując je, dobierzmy od razu odpowiednie do nich syfony. Da to nam gwarancję, że będą pasowały do otworu odpływowego. Po zainstalowaniu wszystkich elementów białego montażu, gdy jeszcze trwają prace wykończeniowe, nie zdejmujmy z wyposażenia ochronnych folii – zabezpieczą je przed uszkodzeniami i zabrudzeniem. Mimo kariery brodzików wanna nadal należy do najbardziej popularnych sprzętów łazienkowych. Do wyboru mamy modele akrylowe, stalowe wykończone emalią, żeliwne, kompozytowe oraz drewniane. Najczęściej sięgamy po wyroby z akrylu. Kupując wannę z tego materiału, zwróćmy uwagę na grubość akrylu. Im jego warstwa jest grubsza, tym wanna jest trwalsza, ale też droższa. Dodatkowo warto wybierać modele z wzmocnionymi dnami i ściankami bocznymi, które są najbardziej trwałe oraz lepiej tłumią hałas i dłużej utrzymują ciepło. Zaletą akrylowych jest również mały ciężar, co ma znaczenie, jeśli remontowana łazienka jest położona na wyższej kondygnacji. Wanny z tego materiału nie są odporne na działanie środków chemicznych, ryzykowne jest więc ich montowanie np. w łazience gospodarczej. Akryl daje się łatwo formować, dlatego wykonane z niego modele mogą mieć różnorodne kształty, łatwo więc dopasować je do wnętrza. Wanny akrylowe mogą mieć różnie wyprofilowane wnętrze, np. zagłębienia na łokcie, plecy, głowę czy kosmetyki, co wpływa na ich pojemność. Wanny stalowe są nieco cięższe od akrylowych, mają też uboższe wzornictwo, inne niż prostokątne są drogie. Modele renomowanych producentów są bardzo trwałe, można więc je stosować w każdej łazience. Jeśli pomieszczenie jest niewielkie, zastanówmy się nad zamontowaniem brodzika. Wymieniając wannę na brodzik, należy liczyć się z dużym remontem, konieczna będzie m.in. nowa posadzka. Najbardziej popularne są brodziki akrylowe, mają te same właściwości, co wykonane z tego materiału wanny. 

Drewno w łazience

Można je stosować jako okładzinę posadzki. Doskonale wygląda także na ścianach, sprawdzi się również w roli okładziny mebli czy blatu. Doda wnętrzu przytulności, szlachetności i sprawi, że łazienka będzie miejscem prestiżowym i mniej surowym. Drewno pasuje do łazienki w każdym stylu. Za jego użyciem przemawiają nie tylko walory estetyczne, ale również właściwości. To materiał ciepły w dotyku – jego obecność w łazience przełamie chłód ceramiki sanitarnej i chromowanych baterii. Miękkość i plastyczność drewna sprawiają, że łatwo poddaje się ono obróbce, dzięki czemu można uzyskać z niego dowolne wymiary i kształty poszczególnych elementów wykończeniowych. Zaletą miękkości jest też to, że znacznie lepiej amortyzuje upadki niż płytki ceramiczne czy kamienne. Za drewnem przemawia także bogactwo wzorów i kolorów, nieograniczone możliwości łączenia z innymi materiałami. Do jego atutów należy też uniwersalność – doskonale współgra z innymi materiałami wykończeniowymi, takimi jak płytki ceramiczne czy kamienne, a także ze sprzętami i urządzeniami sanitarnymi. W łazience najczęściej wykorzystuje się drewno stabilne, twarde oraz odporne na działanie wody. Lepiej zrezygnować z posadzki z drewna krajowego – wyjątkiem jest jedynie to poddawane obróbce termicznej, czyli thermodrewno. Specyficzne warunki, jakie panują w „mokrym” pomieszczeniu lepiej znoszą gatunki egzotyczne tek i iroko. Ten pierwszy ma bardzo niski współczynnik skurczu (9,1%) i dużą twardość. Równie często stosowane w łazience iroko ma współczynnik skurczu 9,4% i także dużą twardość, często zastępuje tek. Można też użyć cedr, mahoń, merbau i sapeli. W w.c., gdzie panują nieco łagodniejsze warunki dla drewna, sprawdzi się też jatobe czy doussie. 

Plan funkcjonalny

Warto poświęcić czas na dobre rozplanowanie usytuowania sprzętów. Decyduje ono o wygodzie korzystania z łazienki. Plan obejmuje rozmieszczenie armatury, mebli, grzejnika itp. Należy wziąć pod uwagę wysokość, na jakiej sprzęty trzeba usytuować, ergonomiczne odległości między nimi oraz łatwość dostępu do każdego z urządzeń i akcesoriów wyposażenia. W starych domach wyzwaniem bywa usytuowanie łazienki. Gdy brak dostępu światła dziennego, należy przemyśleć jej optymalne doświetlenie światłem sztucznym. Konieczna może być także wentylacja mechaniczna. W opracowaniu planu przydatne będą darmowe programy i aplikacje do projektowania łazienek. Są dostępne m.in. na stronach internetowych producentów płytek ceramicznych czy armatury.