Taras nad pomieszczeniem bez błędów

Budując taras nad salonem, kuchnią czy innym ogrzewanym pomieszczeniem, musimy przede wszystkim zadbać o odpowiednią izolację przeciwwilgociową i termiczną, sprawne odprowadzenie wody opadowej z jego powierzchni, konstrukcję dostosowaną do obciążenia i wytrzymałe wykończenie. Błędy popełnione na tych etapach skutkować mogą m.in. pojawieniem się wilgoci na suficie lub ścianie w pomieszczeniu pod tarasem oraz uszkodzeniem i odspojeniem okładziny ceramicznej stanowiącej wykończenie tarasu.

Izolacja i odprowadzenie wody z tarasu

Na uszczelnienie tarasu nad pomieszczeniem składa się zarówno system powierzchniowy, jaki drenażowy, które odpowiadają za całkowite odprowadzenie deszczówki. Do tego dochodzą warstwy odpowiedniej izolacji termicznej i przeciwwilgociowej. Prace rozpoczynamy od wykonania na żelbetowej konstrukcji tarasu spadkowej warstwy o 1,5 do 2% nachyleniu (jeśli płyta nie została wcześniej uformowana ze spadkiem). Potrzebna będzie jednoskładnikowa zaprawa do powierzchni betonowych. Następnie wykonaną warstwę oraz obróbki blacharskie (zamontowane na krawędziach płyty stropowej) trzeba zagruntować emulsją, która zwiększy przyczepność dla następnej warstwy bitumicznej. Ta grubowarstwowa powłoka paroizolacyjna stworzy podkład pod termoizolacyjne płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub styropianu, a także poliuretanu. Będą one tworzyły warstwę chroniącą przed ucieczką ciepła z pomieszczenia znajdującego się poniżej tarasu, a także zabezpieczały płytę tarasu i okładzinę przed uszkodzeniami powodowanymi rozszerzalnością cieplną. Bez izolacji termicznej podczas szczególnie silnych mrozów temperatura działająca na płytę stropową od strony pomieszczenia może wynosić ponad 20ºC, podczas gdy od strony zewnętrznej kilkadziesiąt stopni mniej. Na skutek różnicy temperatur działających na dwie powierzchnie nie rozdzielone materiałem termoizolacyjnym w elemencie konstrukcyjnym zachodzą naprężenia mogące doprowadzić do jego pękania.

Na płytach wykonujemy następną 5-centymetrową warstwę z użyciem cementowego jastrychu dociskowego. Pozostawione na tym etapie niezbędne szczeliny dylatacyjne należy uszczelnić wysoko elastycznym, jednoskładnikowym kitem poliuretanowym. Na koniec trzeba wykonać hydroizolację na posadzce oraz cokole Do jej stworzenia możemy wybrać jeden z trzech produktów: mikrozaprawę, czyli cienkowarstwową zaprawę uszczelniającą, dwuskładnikową żywicę lub jednoskładnikowy poliuretanowy klej do płytek.

Wykończenie posadzki tarasu nad pomieszczeniem

Najczęściej wykorzystywanym materiałem posadzkowym, przeznaczony do stosowania na zewnątrz są mrozoodporne płytki ceramiczne. Muszą być antypoślizgowe, by na tarasie zapewnić pełne bezpieczeństwo użytkowania. Można je układać na drugiej warstwie poliuretanowego elastycznego kleju, który zastosowaliśmy do zaizolowania posadzki lub na zaprawę klejową dostosowaną do rodzaju naszego podłoża. Na opakowaniu produktu znajdziemy informację, czy jest on przeznaczony do stosowania na warstwie betonowej, cementowo-wapiennej, szkliwionej itd.

Ostatnim etapem prac prowadzonych podczas wykończenia posadzki musi być wypełnienie szczelin między płytkami ceramicznymi. Wykonując je, dobrze jest pozostawić dystanse, nie mniejsze niż 5-milimetrów oraz koniecznie należy zadbać o zachowanie przerw dylatacyjnych. Do spoinowania powinno się użyć poliuretanowej, trwale elastycznej fugi, która będzie wytrzymywała zmienne warunki atmosferyczne. Można zastosować też spoinę odporną na zagnieżdżanie się glonów i mchów oraz trwałe osadzanie się zanieczyszczeń, a także przebarwienia.

Po wyschnięciu fugi można wykonać impregnację na całej powierzchni ceramicznej posadzki. Powleka się okładzinę przezroczystą powłoką doszczelniającą. Zarówno płytki, jak i fugi będą wówczas dodatkowo chronione przed wilgocią oraz promieniowaniem UV.

Uwaga! Drzwi wyjściowe na taras powinny być zaprojektowane na takiej wysokości nad płytą konstrukcyjną, by wszystkie warstwy tarasu znalazły się poniżej ich progu.

Najczęściej popełniane błędy

Najczęściej popełnianym błędem przy wykonaniu tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym jest niestosowanie do zaleceń technicznych związanych z zachowaniem nieodpowiedniej temperatury podłoża oraz otoczenie w momencie aplikacji materiału i niezachowaniem odpowiedniego odstępu czasu między układanymi warstwami. Często fachowcy popełniają karygodny błąd nakładając produkty izolacyjne i klejące na wilgotne podłoże.

Należy pamiętać o możliwości popełnienia błędów na trzech etapach:

• projektowania – zastosowanie materiałów nieodpowiednich do obciążeń, błędne rozmieszczenie dylatacji, nieprawidłowe zaprojektowanie obróbek blacharskich,
• wykonawstwa – oszczędność na tańszych rozwiązaniach materiałowych spoza systemu, niedostatecznie przygotowanie oraz rozpoznanie podłoża,
• eksploatacji – przeciążenie konstrukcji tarasu oraz balustrad, brak konserwacji i niezbędnych napraw.

Zdjęcia: fotolia.com